Carnival in Santo Domingo.

Πούντα Κάνα

Ίσως η ωραιότερη παραλιακή περιοχή της Δομινικανής Δημοκρατίας. Στην ανατολική άκρη της χώρας και του νησιού, 56 ατέλειωτα χιλιόμετρα ακτής σαν από ζάχαρη, μια λευκή μακρόστενη λωρίδα που από τη μία είναι κατάστικτη από πανύψηλους κοκοφοίνικες και από την άλλη γαλαζοπράσινα νερά που αφρίζουν στα κυματάκια. Θεωρείται από τους πιο προσιτούς οικονομικά προορισμούς της Καραϊβικής και συνάμα από τους πλέον φιλικούς, λόγω του ισπανικού ταμπεραμέντου των Δομινικανών.

Στις ειδυλλιακές παραλίες της Πούντα Κάνα τα πλήθη τουριστών που διαμένουν σε παρακείμενα ξενοδοχεία απολαμβάνουν την ηλιοθεραπεία τους σε ξαπλώστρες ή επιδίδονται σε θαλάσσια σπορ, θεαματικά όπως το σκι, το σερφ, οι καταδύσεις, το τζετ σκι, ή και λιγότερο ριψοκίνδυνα. Άλλες δραστηριότητες που προσφέρονται και αφορούν την ενδοχώρα είναι βόλτες με 4×4, εκδρομές διαμέσου της ζούγκλας, σύντομες βουτιές σε ερημικές παραλίες, γεύματα σε σπίτια Δομινικανών κ.ά. Τον τελευταίο καιρό γίνονται προσπάθειες προσέλκυσης «ακριβότερου» τουρισμού, με την ανέγερση πολυτελών συγκροτημάτων και γηπέδων γκολφ.

Τοποθεσία

Ανατολικά της Κούβας και της Τζαμάικα, δυτικά του Πουέρτο Ρίκο, η Δομινικανή Δημοκρατία είναι μια μικρή χώρα που μοιράζεται το έδαφος ενός νησιού με την Αϊτή, καταλαμβάνοντας τα δύο τρίτα περίπου του ανατολικού τμήματός του.

Αποτελεί ένα ακόμα στολίδι στην Καραϊβική, που παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο για τη γεωγραφία του όσο και για την ταραγμένη ιστορία και τα μνημεία του, παρότι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο συγκεντρώνει επισκέπτες είναι οι ονειρεμένες ακτές του.

Στο έδαφός της η Δομινικανή Δημοκρατία έχει λίγο από κάθε τι: τροπικά δάση, οροσειρές, μαγκρόβια έλη και κομμάτια ερήμου, ό,τι πρέπει δηλαδή για οικοτουρισμό.

Ρυθμός και μελωδίες Καραϊβικής, επιρροές από Αμερική και καταγωγή από Ευρώπη, σχηματίζουν ένα πολιτιστικό μωσαϊκό με μοναδική σύσταση. Η πρωτεύουσα Σάντο Ντομίνγκο και το παλαιό της τμήμα Zona Colonial είναι πλούσια σε κτίρια εκπληκτικής αρχιτεκτονικής και ως εκ τούτου αποτελούν συνήθως τον πρώτο σταθμό των ταξιδιωτών. Και η μουσική πάντα δυνατά, μερένγκε και μπατσάτα.

Η θάλασσα πανταχού παρούσα, στις παραλίες της κατάλευκης άμμου και των τιρκουάζ νερών, τόσο στα σημερινά δημοφιλή θέρετρα όσο και σε αυτά του παρελθόντος, όπως είναι το Σαν Πέντρο δε Μακορίς ή το Πουέρτο Πλάτα. Κάποιες από τις παραλίες που κάποτε λυμαίνονταν οι πειρατές σήμερα φιλοξενούν θαλάσσιους μετανάστες όπως φάλαινες, ενώ στη στεριά, ένα σύστημα πάρκων και δρυμών αποσκοπεί στο να εξασφαλίσει την εθνική κληρονομιά της Δομινικανής Δημοκρατίας.